ارزیابی آسیب پذیری آلودگی آبخوان دشت سلماس با مدل دراستیک و سیستم اطلاعات جغرافیایی

در این تحقیق آسیب­پذیری آبخوان دشت سلماس در برابر آلودگی­ها، با استفاده از مدل دراستیک و سیستم اطلاعات جغرافیایی ارزیابی شد. در مدل دراستیک، هفت پارامتر هیدروژئولوژیک مؤثر بر آلودگی آب­های زیرزمینی عمق سطح ایستابی، تغذیه خالص آبخوان، محیط آبخوان، بافت خاک، توپوگرافی، اثر منطقه غیراشباع و هدایت هیدرولیکی تلفیق شدند. نقشه پهنه­بندی آسیب­پذیری، سه پهنه عمده آسیب پذیری کم (شاخص آسیب­پذیری 100-64)، آسیب­پذیری متوسط (شاخص آسیب­پذیری140-100) و آسیب­پذیری زیاد (شاخص آسیب­پذیری 183-140) را نشان داد. گسترش پهنه­ها با آسیب­پذیری کم حدود 55/13 درصد، آسیب­پذیری متوسط حدود 09/72 درصد و آسیب­پذیری زیاد حدود 36/14درصد به­دست آمد. با تحلیل حساسیت به روش­های حذف پارامتر و تک پارامتری، میزان تأثیرگذاری هر کدام از پارامترها در آلوده­سازی آبخوان مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج هر دو تحلیل نشان داد عمق سطح ایستابی و منطقه غیراشباع مهمترین پارامترهای تأثیرگذار بر شاخص آسیب­پذیری محدوده مطالعاتی سلماس می­باشند.